(30 december 2008)

(21 december 2008)

(18 december 2008)

Zekerheid

Ik zap en zie een kind dat sterft,
en naast hem ligt een lege pan.
Maar volgens pagina zevenhonderdéénenvijftig
rijden de treinen volgens plan.

Ik kijk het nieuws en zie soldaten schieten,
een vrouw verkracht en kijk, daar ligt een dode man.
Maar teletekst stelt me gelukkig weer gerust,
want de treinen rijden volgens plan.

Ik piekerde en ik twijfelde de hele dag,
na dit korte leven, zeg me toch, wat komt er dan?
Mijn zekerheid, houvast, vandaag was
dat de treinen steevast reden volgens plan.

Licht-log

(11 december 2008)

Binnenkort weer kerst en nieuwjaar. Ik merkte het aan de anderhalve kilo folders die eergisteren door de bus kwam. En door de kaart van Raymond Pel, hij is er altijd snel bij.
Een leuk vooruitzicht, kerst en nieuwjaar. En niet alleen vanwege de vrije dagen, natuurlijk. Een tijd die me mild stemt. Ja, nog milder dan anders, lieve log-lezers. Al voelt deze tijd wel altijd aan als afscheid nemen. En dit jaar is dat nadrukkelijker dan anders. Ik merk aan mezelf dat ik al weer dat liedje van Shawn Phillips loop te fluiten en te neuriën. "A christmas song" heet het, het is het enige vrolijke kerstliedje dat ik ken.
Wel wat verbaasd over sommige kerstfolders. Dat voedsel, dat snap ik. En ook die drank. En dat vuurwerk. En die kadootjes, al die electronica, begrijp ik ook. Per slot van rekening heeft nog niet iedereen een iPod. En geloof me, het is een wonder-speeltje.
Maar folders met kerst-ondergoed snap ik weer niet zo goed. Mijn gedachten dwalen dan wat af naar kinky kerst-party's waar iedereen in kerst-ondergoed loopt. Is dat tegenwoordig in? Waarschijnlijk toch weer een afwijking van me. Of de aftakeling. Of jaloezie? Afijn. Ik laat het er maar bij. Goed dat iedereen zich vermaakt met kerst. Op wat voor manier dan ook.
Tussen de bedrijven door knutsel ik wat aan mijn digitale kerstkaart voor collega's en de enkeling die ik geen papieren exemplaar kan sturen, om wat voor reden dan ook. En mijn kerstverhaal voor deze log begint ook al wat op te borrelen. Hopelijk lukt het dit jaar om een bijzonder verhaal te maken zonder sneeuw, kou en kerstboom. Ik raak al helemaal in de stemming, je merkt het al.
Wat ook een mooi vooruitzicht is, is dat over twee weken de dagen weer gaan lengen. Al duurt het nog wel tot maart voordat het weer wat leefbaar wordt door licht en warmte. Het blijkt dat het nog niet echt wil lukken met het opwarmen van de aarde ;-)
Wat is een leuke manier om kerst te vieren? Alle 120 kerstfilms bekijken? De zes centimeter dikke kerstbijlage van de Volkskrant echt lezen? Hm, dat zou knap zijn. In elk geval leuk om de familie weer te zien. Ik hoop dat het jou ook lukt om de feestdagen wat leuk te vieren. En Wim de Bie? Die doet het op zijn eigen manier. Luister maar alvast naar zijn Kerstlied:




(wordt - verlicht - vervolgd)

(30 november 2008)

(26 november 2008)

Eindelijk weer eens tijd voor een logje. Veel te druk laatste tijd met mijn anticyclische bestedingen natuurlijk. Hoewel een spaarzaam tiepje, ken ik mijn plicht natuurlijk in deze tijden van economische catastrofe in dit land. Het is echt erg met die financiële crisis. Het schijnt zelf zo erg te zijn dat de wintersport-boekingen dit jaar langzamer dan anders op gang komen. Echt wel erg! Of dat er minder nieuwe auto's gekocht worden. En de nieuwe topman Zalm van de genationaliseerde ABN-AMRO-bank verdient door de crisis maar 750.000 euro per jaar. Ok, exclusief zijn bonussen dan. Dat die man dat daar voor doet, dat snap je als gewoon mens weer niet, he.
Wel tijd voor me om nu definitief de ABN-AMRO-bank vaarwel te zeggen, na 30 jaar klant te zijn geweest. Ik was hun slechte dienstverlening toch al een tijdje zat.

Afijn, om de economie toch nog wat te redden in dit land, ik kan het niet over mijn hart verkrijgen dat er straks mensen zijn die minder dan twee keer per jaar op vakantie kunnen, ben ik toch maar wat extra geld aan het uitgeven.

Dus mooie ecco-schoenen gekocht, van yak-leer. Dat had ik nog niet eens door, ik vond ze lekker zitten en mooi. Gelukkig las ik later op de bijsluiter dat het gefokte yaks zijn en geen wilde yaks. (Echt waar!) Dat had ik ook niet kunnen verdragen, zo'n arme yak-moeder die wordt afgeschoten, alleen maar voor mijn heerlijke stappers en dat de kleine yakjes (yak-puppies? yak-welpen? yak-kalfjes?) afijn, die kleine yakjes daar dus helemaal alleen - snik - als wees door het bos lopen. Of waar lopen die beesten eigenlijk? Geen flauw idee. Hm, jullie googlen dat vast wel. Zouden er ook yak-fokkers in Friesland zijn? Jammer dat het recessie is, anders hadden we straks gebakken yak met kerst kunnen eten. Of van het restvlees een yakgehaktbal (of heet het dan een 'geyaktbal'?) kunnen verorberen. Het zal vast al kunnen of binnenkort mogelijk zijn in dit land, daar ben ik van overtuigd.

Ook voor het eerst een iPod gekocht, zo'n metallic blauwe nano. Het kon ook niet meer, met zo'n gewoon mp3-spelertje in de trein. Met zwarte kabeltjes, geen witte. En een batterijtje. Op het laatst had ik het gevoel dat ik echt de enige was die zonder iPod in de trein zat. Uit schaamte had ik wel de hele reis op de wc willen zitten. Het is trouwens wel grappig als je die mensen in de trein tussen Den Haag en de beschaving de hele reis naar hun iPod touch ziet staren... Echt een komisch gezicht. Je zou trouwens door al die mobieltjes, laptops en iPods in de trein bijna helemaal niet door hebben dat we in een hele erge diepe financiële crisis zitten. Goed dat die gratis kranten in de trein ons daar op wijzen.

Maar goed, de eerste iPod die ik had, was de volgende dag al stuk. Niet door onoordeelkundig gebruik natuurlijk. Volgens de verkoper een fabrieksfout. Maar soms heb ik wel eens het idee dat ik er zo onnozel uitzie, dat ze denken dat ze me alles kunnen verkopen. Ook de afgedankte exemplaren. Maar nu ben ik er wel blij mee. En niet omdat ik er nu bij hoor, het is gewoon een geweldig apparaat. (nee, ik word niet gesponsord hier..)

Komend weekend de horeca maar weer eens helpen, net zoals afgelopen weekend. Die schlemielen schijnen het heel erg zwaar te hebben omdat er niet gerookt mag worden. Ach gos. Ook daar maar weer hulp bieden door extra geld in te pompen. Ik kan er echt niet tegen, die zielige horeca-ondernemers. Al blijft het raar dat die lui met hun protesten liever hun personeel en klanten longkanker op laten lopen dan dat ze wat minder omzet draaien. Maar ach, dat weet je met middenstanders. Die denken alleen aan de korte termijn en zoveel mogelijk geld scoren. Je zou ze zo hun kiesrecht ontnemen. Maar dat geldt voor meer mensen in dit land.
Misschien een idee om iedereen die meer verdient dan de Minister-President het passief en actief kiesrecht te ontnemen?

Desondanks dus zaterdag naar Paddy. Want het gezelschap is goed en dat Kilkenny is goddelijk. Al vraag ik me meteen weer af of je als atheïst iets goddelijks kunt vinden. Als je zin hebt, kom ook.

Je merkt het. Hartstikke druk dus. Geen pretje voor me. Het wordt ondergewaardeerd. Toch vraag ik me af. Als nu, mede dankzij mijn inspanningen, die recessie meevalt, zou ik dan ook in aanmerking komen voor een lintje? Wat denk je?

(wordt - na de sinterklaas-inkopen, maar vóór de kerst-inkopen - vervolgd)

(24 november 2008)

Boos-log

(13 november 2008)

Ik zal nooit kunnen wennen aan de bekerings-drift van sommige gelovigen. Ik schreef een tijdje terug op deze log dat ik een atheïst was en ik was verbaasd toen ik een mailtje kreeg van een mij onbekende vrouw, die het sneu voor me vond. Dat was zo'n beetje de strekking van haar mailtje. Wat een gotspe. Ik heb wel hardop moeten lachen. Dat wel weer. Ook grappig dat hier mensen buiten mijn familie- en vriendenkring komen.

Het is de tweede bekerings-ervaring dit jaar. Al eerder dit jaar waren twee keer de mormonen aan de deur geweest. Toeval? Vast niet. Ik had daarvoor iemand leren kennen, die mormoon bleek te zijn. In geen twintig jaar dit geloofsgenootschap aan de deur gehad, nu dus twee keer. Toeval bestaat in dit soort gevallen niet. Of laat ik het anders zeggen, ook dáár geloof ik niet in.

En de geloofs-minderheden moeten het vooral doen, als ze er zin in hebben. Dat geloven, bedoel ik. En ik vind het ook helemaal niet erg als ik zondagochtend om 9 uur wakker word van de kerkklokken hier in de buurt. En ik accepteer ook dat de auto's van de kerkgangers voor mijn huis op zondagochtend dubbel-dik op de stoep geparkeerd staan. Of dat ik meebetaal aan hun kerk. En dat er op de twee euro-munt nog steeds "God zij met ons" staat. (Hoezo scheiding van staat en kerk? Het blijft overigens altijd wel een bijzondere combinatie, het christendom en de mammon..)

Het maakt me allemaal niets uit. Leven en laten leven.

Maar val me alsjeblieft niet lastig met wat voor god of wat voor kerk ook. Daar doe je me een groot plezier mee. En jezelf ook. Neem dat maar van me aan. Hoe groter de bekeringsdrift, des te groter mijn antipathie wordt.

Zo dat ben ik kwijt, dat lucht op. Oh ja, ik heb op 10 november de eerste kerstboom al weer gezien in een huiskamer in de Carel van Manderstraat. Dat blijft toch een bijzondere openbaring.

(wordt - vrolijk verlicht - vervolgd)

Oor-log

(11-11-2008) 

Zever-log

(5 november 2008) 

Geweldig hè, die overwinning van Obama. En opvallend dat er meteen weer hoop lijkt op een betere toekomst bij veel mensen. Hoe komt het toch dat Amerikanen altijd zo optimistisch zijn? Of optimistisch lijken. In elk geval optimistischer dan Nederlanders. Al is dat natuurlijk niet echt een absolute maatstaf voor optimisme. En oké, dat optimisme van Amerikanen komt soms wel wat dicht in de buurt van onnozelheid. Maar toch.
En ik weet niet of het inderdaad echt zo is, waarschijnlijk is het wel eens onderzocht, maar ik ervaar het in elk geval wel zo.

Het komt natuurlijk ook door mijn referentie-kader. Ik woon namelijk in Nederland. En hoewel dat over het algemeen uiterst plezierig is, valt het gezeur en gezeik me hier altijd zo op. Of, om het wat netter te zeggen, we zijn nogal wat mies-muizerig. Ja, dat komt uit dat verhaal van Annie M.G. Schmidt uit, wat zal het zijn, de jaren zestig van de vorige eeuw (pff, ben ik al zó oud?):

"wij zijn de miesmuizers, de miesmuizers, de miesmuizers
we hebben nooit en nooit en nooit genoeg.
wij zijn de miesmuizers, de miesmuizers, de miesmuizers
we klagen 's avonds laat en 's morgens vroeg..."

Veel veranderd is er sinds die tijd niet. Ik weet niet hoe het komt, maar we klagen een boel. Zal waarschijnlijk door het grijze weer komen. Door de meer dan twintig variaties grijs. Of misschien komt het omdat we de onderlinge vetes missen. Bijvoorbeeld tussen de vetkopers en schieringers. Of patriotten en oranjegezinden die elkaar het leven zuur maakten. Ook nauwelijks een fatsoenlijke godsdienst-twist meer of dorpen die met elkaar op de vuist gaan. En die supporters-rellen stellen ook al niets meer voor. Ja, dan wordt een mens chagrijnig natuurlijk. Geen wonder dat je dan maar wat gaat klagen. Over alles en nog wat en iedereen. ;-)

Misschien is het met geluk net zo als met andere dingen. Als je er niet naar zoekt, dan vind je het. Dat geldt voor je sleutels, maar ook voor herinneringen ("hoe ging de tekst van dat liedje ook alweer?") of bijvoorbeeld vriendschap. En voor geluk dus. En omgekeerd, als je er naar zoekt, dan vind je het niet of erger, dan verlies je het. Dat werkt ook zo met geluk en het zoeken naar de waarheid of de zin van het leven, geloof ik. En ja, als je het geluk zoekt, wat dat dan ook is, en je vindt het niet meteen, dan kan je ook daar wel eens chagrijnig van worden. En misschien is geluk wel een verslaving, wil je altijd meer.

Ik geloof niet dat dat bij mij zo werkt, ik ben wel gelukkig met de essentiële dingen van het leven. Ik ben tot nu toe ook wel een redelijke bofkont geweest. Ok, af en toe heb je eens een tegenslag, maar geen onoverkomelijke. Gerrit Komrij, bedenk ik me nu, heeft het wel eens mooi verwoord: "Als je als blanke heterosexuele man in West-Europa geboren bent, heb je in je leven al zoveel geluk gehad dat je nooit meer mag klagen." Of woorden van gelijke strekking. Het geldt trouwens ook voor de vrouwen hier.

Ik zeur er hier nu zo over omdat het me blijft verbazen. Niet omdat ik er over wil klagen, trouwens. Laat mij maar mijmeren (en zeveren) over dit soort dingen, dan voel ik me op mijn gelukkigst.

Zo blijf ik me er ook over verbazen dat als ik op mijn werk in de gangen loop te zingen of te fluiten, mensen je met een blik aankijken of je ze nog wel allemaal goed op een rijtje hebt. Of dat je misschien net wat teveel pillen hebt geslikt. Zo kijken ze je aan. Probeer het maar eens uit. Dat fluiten of zingen, bedoel ik. Niet dat slikken, natuurlijk.

Afijn, komend weekend Film Festival hier in Leeuwarden. Leuk vooruitzicht. Er zijn genoeg leuke dingen te doen in dit land. Echt. Ok, we hebben wat teveel vrije tijd misschien, dat is weer wat minder. En het zou natuurlijk ook aardig zijn als wij ons staatshoofd eens zouden mogen kiezen. Net zoals in de VS.

Oh ja, dat met die miesmuizers, dat loopt uiteindelijk toch goed af. Dankzij een fluitje van een cent dat weer gevonden wordt. Er is dus hoop.

(wordt - als vanouds - vervolgd)

Change-log

(4 november 2008)

Come gather 'round people
Wherever you roam
And admit that the waters
Around you have grown
And accept it that soon
You'll be drenched to the bone
If your time to you
Is worth savin'
Then you better start swimmin'
Or you'll sink like a stone
For the times they are a-changin'.

Come writers and critics
Who prophesize with your pen
And keep your eyes wide
The chance won't come again
And don't speak too soon
For the wheel's still in spin
And there's no tellin' who
That it's namin'
For the loser now
Will be later to win
For the times they are a-changin'.

Come senators, congressmen
Please heed the call
Don't stand in the doorway
Don't block up the hall
For he that gets hurt
Will be he who has stalled
There's a battle outside
And it is ragin'
It'll soon shake your windows
And rattle your walls
For the times they are a-changin'.

Come mothers and fathers
Throughout the land
And don't criticize
What you can't understand
Your sons and your daughters
Are beyond your command
Your old road is
Rapidly agin'
Please get out of the new one
If you can't lend your hand
For the times they are a-changin'.

The line it is drawn
The curse it is cast
The slow one now
Will later be fast
As the present now
Will later be past
The order is
Rapidly fadin'
And the first one now
Will later be last
For the times they are a-changin'.

The Times They are A-Changin' (Bob Dylan)

Gelijk-log

(31 oktober 2008)

Het is geweldig om gelijk te hebben. In mijn log van 4 augustus schreef ik al over de faal-kosten, de term was niet van mij, bij de aankoop en verbouw van een schip door een woningbouw-vereniging uit Rotterdam. Gisteren las dat de Rotterdamse woningcorporatie Woonbron in financiële problemen is geraakt door de aankoop en verbouw van het cruiseschip SS Rotterdam. De kosten zijn opgelopen tot bijna 200 miljoen euro. Voor het eind van het jaar moet de corporatie minstens 80 procent van het schip verkocht hebben.
Door de oplopende kosten kwam Woonbron zo krap bij kas te zitten dat ze geld moest gaan lenen. Bovendien bleken de investeringen in geen verhouding meer te staan tot de kerntaken van de corporatie. Daarom mag Woonbron na verkoop nog hoogstens 20 procent van de SS Rotterdam in bezit hebben.
De minister stelt vast dat de corporatie verzuimd heeft formeel instemming met het project te vragen bij het ministerie van VROM. Ook is nooit aangegeven of de omvang van de investering wel strookte met de eigenlijke taken van de corporatie. Het ministerie of het parlement had natuurlijk zelf ook meteen actie kunnen ondernemen. Tsja...

We kunnen dus naast “faal-kosten” nieuwe woorden toevoegen: faal-management, faal-manager, faal-corporatie, faal-investeringen, faal-commissarissen, faal-toezicht, faal-kerntaken, faal-ministerie, faal-parlement.
Deze problemen had iedereen met een IQ van boven de 36 kunnen voorzien, lijkt me. De volgende editie van de Dikke Van Dale wordt een bladzijde of 2 dikker, vermoed ik.

Iets anders, waarschijnlijk is godslastering straks niet meer strafbaar, schijnt het. Niet dat ik erop zit te wachten. Hoewel ik waarschijnlijk de grootste atheïst van Nederland ben, een vriend van me vindt dat van zichzelf trouwens ook, heb ik nooit de behoefte gevoeld om mensen te kwetsen door hun geloof of kerk belachelijk te maken. Af en toe benijd ik gelovige mensen zelfs wel door de troost die ze uit hun geloof halen. Nu nog majesteitsschennis uit het Wetboek van Strafrecht, dat zou mooi zijn.

Het blijft soms jammer dat ik hier over een aantal dingen niet log, hoewel ze een essentieel deel van mijn leven uitmaken. Dus niet over mijn werk, niet over familie, vrienden en kennissen. Omdat ik wat verslaafd ben geraakt aan het schrijven, heb ik naast deze log een soort van kroniek waar ik mijzelf deze beperking niet opleg. Zonder beperkingen schrijft het vlotter, merk ik. En interessanter waarschijnlijk. En ook meer, binnen een halfjaar zit ik al over de tweehonderd A4-tjes.

De dagen gaan nog steeds "in domme regelmaat". Ik zit te weinig in het café waarschijnlijk. Tegelijkertijd heb ik zin in een lange winterslaap. Of gewoon – omringd door een stapel boeken – lekker lui in bed, dat lijkt me ook wat. Afijn, Sint-Maarten en -Nicolaas komen er weer aan en we glijden straks met zijn allen weer rustig de feestdagen in. Een leuk vooruitzicht. Met een behoorlijke stapel ongelezen boeken.

O ja, voorlopig wat meer tijd over. Een geluk bij een ongeluk wordt dat genoemd, geloof ik.

(wordt – ondanks alles – vervolgd)

Wolk-log

(23 oktober 2008)

Woordenwolk van deze log tot nu toe:

(wordt - kleurrijk - vervolgd)

Waterschaps-log

(22 oktober 2008)

Ik slaap alweer een tijdje slecht. Ik weet namelijk dat de Waterschapsverkiezingen eraan komen en ik heb nog steeds geen keuze kunnen maken. En het gaat wel om de toekomst van ons land en onze kinderen, he ;-)
Wordt het "Progressief Water" ("gelijke kansen voor al het water")? "Lijst Water" valt af natuurlijk, geen fatsoenlijk mens stemt daarop. Hun slogan "Eigen water eerst!" bevalt me niet en ik geloof dat ze zelfs een dam willen bouwen in de Rijn bij Lobith zodat al het vreemde water Nederland niet meer binnen kan komen. Tenminste niet in die hoeveelheden. We hebben immers al genoeg water in ons land. Nog meer water leidt alleen maar tot extra problemen. Aldus Lijst Water. Nee, dat wordt het niet.
Wat hebben we dan nog meer? Ehh "Water Vrij", een liberaal-progressieve club die het water zijn gang wil laten gaan en zomin mogelijk overheidsingrijpen in de watermarkt wil. En geen kunstmatige waterkeringen wil, de watermarkt werkt goed... Niet handig, geloof ik, ik woon in een laag stuk van Nederland. Al spreekt een verlaging van de waterschapsbelasting van die club me wel weer aan, natuurlijk.
En verder, waar kunnen we verder nog voor kiezen? Het duizelt me nu al wat, al die keuzes, geen wonder dat ik slecht slaap.
Een belangrijke factor in het hele waterschapsgebeuren wordt volgens mij de CDW (Christelijk-democratisch Water). Maar is dat een reden om op ze te stemmen? Ik twijfel. Dan de Fryske Wetter Partij, lijkt een aardige partij maar ik begrijp niets van hun verkiezingsfolder, waarom niet in het Nederlands? Wat nog meer? De "Combinatie Wij-Water" dan? Deze mensen willen (citaat): "Afwateren en vooral niet afdrijven, zoals het XII concilie in 1973 heeft vastgelegd, gebaseerd op de oude klassieke liturgie." Hm, dat gaat me - geloof ik - weer wat te ver. Nee, echt wat te dogmatisch. Wat blijft er over? De WVD (Water voor Dieren), met als belangrijkste thema "de put dempen voordat er kalveren verdrinken". De Vrije Waterlijst? Ik weet het niet meer....

Tjonge, wat is het moeilijk allemaal. En nog geen Waterschapsverkiezingen-stemwijzer te vinden! Nog helemaal geen folders binnengekregen! Geen informatie op de TV, geen debatten tussen lijsttrekkers! Zal je altijd zien. Wel constant alles over de verkiezingen in de VS. Kunnen die lui in Hilversum geen prioriteiten stellen? Het gaat wel om de Waterschappen, he! Wat moet ik nu??? Afijn, dat wordt twijfelen. En slecht slapen de komende weken. Knagende twijfel. Nee, ik heb het niet makkelijk! Ik twijfel en kom boven.

(wordt - zwetend op mijn waterbed - vervolgd)

Zin-log

(18 oktober 2008)

Jammer dat er geen Nobelprijs voor mijmeren bestaat. Ik had een behoorlijke kans gemaakt. Ik kan uren mijmeren. Zoals gisteravond laat, fles wijn open gemaakt, Morenica van Jacinta op de achtergrond, de lichten in de kamer wat lager gedraaid. Geweldig ontspannend. Al is dat gemijmer wel wat zinloos, maar er is zo veel zinloos natuurlijk. Skischans-springen bijvoorbeeld. Naar boven gaan om weer naar beneden te glijden. Of vijf miljoen dominosteentjes opbouwen met als doel ze allemaal om te gooien. Dat is pas zinloos. Tenzij er tussen twee van die steentjesbouwers natuurlijk een mooie liefde opbloeit, er een zoon of dochter uit voortkomt die de wereld redt van een of andere enge ziekte. Kijk, dan heeft dominosteentjes neerzetten uiteindelijk wel weer zin. En nee, begin alsjeblieft niet over voorbeschikking, dat is flauwekul, dat is iets voor oude aftakelende vrouwen. Of volksmenners. Nee, puur toeval natuurlijk als zoiets zou gebeuren. Een toevallige samenloop van omstandigheden. Kijk, hierover kan ik dus een tijdje mijmeren op dit soort momenten. Het is een soort schaak spelen met mezelf, een soort mindmapping game.

Ik heb een aantal bizarre eigenschappen. Eén ervan is dat ik graag mag mijmeren, een andere is dat ik graag mag jennen af en toe, uit de tent lokken. Niet om echt te treiteren, maar om reacties uit te lokken en door te dringen tot hoe iemand echt is. Om een spiegel voor te houden. Tenminste, ik geloof dat ik het daarom doe. Ik mag af en toe in elk geval graag grenzen opzoeken bij anderen. Niet als blame game, trouwens. Wel provocatief. Soms tref ik ook iemand die ik echt goed kwaad kan krijgen, dat merkte ik al op de middelbare school. Aan de ene kant een geweldige reactie waarover ik heel lang kan nagenieten, aan de andere kant word je op dat moment een potentieel slachtoffer voor zo iemand, dat realiseer ik me dan ook wel weer. Regelmatig heb ik de rekening betaald. Ik heb me soms ook wel eens afgevraagd waarom ik dat soort dingen doe, maar ik vind het gewoon leuk en interessant. Geweldig slechte eigenschap van me, daar ben ik wel wat trots op. Overigens, ik leg me wel duidelijke grenzen op. Mijn doel is niet om te beledigen en te kwetsen. Als ik mezelf dan wat spiegel op zo'n moment, verbaas ik me wel wat over mezelf. Omdat ik over het algemeen vrij rationeel ben. Ik word soms zelfs "lief en wat licht onnozel" genoemd. Geweldig. Afijn, over dit soort dingen mijmer ik dan ook.
Ook mijmer ik veel over mensen die ik ken of toevallig tegenkom. In de trein bijvoorbeeld. Of in een winkel. Al zijn het snel en vaak voorbijgaande ontmoetingen en herinneringen. Dat gaat zo met mensen.
Voor dat je het weet zit je dan weer een paar uur glazig in de verte te staren, half slapend. En besef je plotseling dat het drie uur is. Zomaar.

Ondertussen wat dingen aan het afmaken en aan het afstoten. Mijn andere site is ondertussen een stille dood gestorven. Ik wilde op managermania.nl een forum bieden voor mensen over hun managers. Maar al vrij snel werden managers toch met naam en toenaam genoemd en beledigd. Dat was niet de bedoeling. En ik heb geen zin om mijn vrije tijd te besteden aan het corrigeren van mensen. Zonde van mijn tijd. Dus als iemand nog interesse heeft in het forum of de domeinnaam, mail me. Je krijgt het van me. Ik ben al weer wat andere dingen op het net aan het doen.
Goede voornemen voor de laatste maanden van het jaar is om me vooral met leuke en interessante mensen bezig te houden. Mijn vrouwen, familie, vrienden en de paar anderen die het waard zijn. Daar gaat het om, de rest is ehh....bijzaak. Niet teveel tijd meer aan besteden.

Genoeg gemijmerd, ik ga weer even verder met leven. Het is herfstvakantie. Geen zin in gezeur deze week. Waarschijnlijk pas weer loggen na het komende weekend dus.

Luier-log

(12 oktober 2008)

Een paar nachten slecht geslapen en weer veel te veel nagedacht. Dat gebeurt soms. In ieder geval met mij. Dus eigenlijk geen fut om te loggen, maar ja, ik kwam laatst nog een mooi lied tegen.
Vanwege het gemak daarom vandaag maar de tekst van het Ordelied, van VDQS (voorheen Don Quishocking) uit 1985, dus zo'n kwart eeuw oud. Voor diegenen die me niet kennen, het is bedoeld als maatschappij-kritiek hè. En voor de verstandelijk wat minder begaafden die per ongeluk op mijn log terecht zijn gekomen: Wat er hier wordt opgehemeld is dus niet goed! Dat je het maar snapt. Afijn, uit gemakzucht, hierbij het

Schadenfreude-log

(4 oktober 2008)

Allereerst mijn diepe en nederige excuses voor de krediet-crisis. Ik was het butterfly-effect vergeten. Bijna nooit sta ik rood. Ok, het was maar 5,31 euro, maar ja ik zit dan ook nog bij de ABN-AMRO-bank. En dan besef je weer wat voor ingrijpende gevolgen het kan hebben als je net dat ene tweedehands-boek van een tientje wilt hebben. Ok, het valt niet goed te praten achteraf, sorry allemaal. Mea culpa. Ik zal het niet weer doen. Echt. ;-)

(1 oktober 2008)

Trein-log

(27 september 2008)

Afgelopen nacht heb ik gedroomd over de treinreis terug van gisteren. Ik moest voor een overleg naar de randstad heen en terug. Jammer eigenlijk, want het zou mooi weer worden. Zo'n ideale najaarsdag, zon en 18 graden. Een ideale dag om op een terrasje te zitten. Dit keer won de plicht.
Toen ik voor de terugreis de trein instapte, trof ik een bekende uit Leeuwarden in de trein. Ik bleef daarom hangen in de 1e klas-coupé, hoewel ik terug meestal 2e klas reis. Het is er dan meestal rustig genoeg en in de 2e klas zitten de meest interessante mensen om naar te kijken. Of om een praatje mee aan te knopen. Die keuze heb je met een eersteklas-kaartje van je baas.

Zoals gezegd, ik bleef hangen vanwege de bekende, maar we raakten al snel aan de praat met een man van dik in de tachtig. Een oud-verzetstrijder, een oud-Amsterdammer, een oud-communist. Hij stemde Wilders tegenwoordig. Waarop we hem meteen - maar wel vriendelijk - aanvielen. Hij had het niet zo op Marokkanen. Ik merkte dat de andere mensen in de coupé, vooral vrouwen, meeluisterden. En druk bezig waren om net te doen alsof ze niet meeluisterden.

We spraken over alles. Over werk, managers, Amsterdam, communisten, de SP, de laatste gemeenteraadsleden van de CPN, over het onderwijs. Het was hem uiteindelijk toch vies tegengevallen, dat communisme. Hij sprak over zijn zoon, die psycholoog was. Over de jordaan, waar nu "die rijke patsers wonen". Over vissen, maar dat deed hij niet meer sinds hij in Castricum woonde. En over Friesland. Hij mocht de Friezen wel.
Soms verstond ik hem niet goed door het lawaai van de trein en door het enthousiasme waarmee hij vertelde en woorden niet helemaal uitsprak. Ik wilde zijn verhaal niet verstoren met te vragen of hij dat laatste deel nog eens wilde vertellen.

Hij had ook niet het goede kaartje, op maandag en vrijdag mag je niet vrij reizen. De bekende uit Leeuwarden zei (in het Fries) tegen de conducteur dat hij die oude man niet teveel moest laten betalen. De conducteur, een Fries, zei dat het wel goed kwam. De oude man betaalde zonder wrok de boete aan de conducteur.

Toen we voorbij Zwolle waren, mijmerden we alledrie over het mooie weer. En dat het jammer was dat we een dag in de trein zaten. En eigenlijk was het niet jammer, dat wisten we alle drie. En dat vonden ook de vrouwen die meeluisterden.

Die bekende had niet gewerkt in de trein, en moest dat zaterdagmiddag inhalen. Ik had mijn krant en mijn boek niet aangeraakt. Noch mijn twee collega's gebeld.

Ik droomde vannacht over een oude man die laat in de middag naar Leeuwarden reisde. Hij zou die avond weer terug. Naar Castricum. Nog steeds weet ik niet wat hij eigenlijk in Leeuwarden wilde doen. Dag oude man.

(wordt - na de volgende droom - vervolgd)

Alles Verklaard

Periodiek systeem der
Elementen
E201 tot en met E631
Chemie is overal, ja overal

Een B52-bommenwerper
van binnen
En van buiten ook,
dat spreekt voor zich

Want zonder binnenkant
geen buiten-
Eten en je voeten,
chemie is overal en

Je hersenen, dat moet
wel zo zijn.
Gedachten, ook die van mij
zijn een chemische reactie

Alles is chemie, chemie
is overal.
Gedachten en gedichten
zijn chemie, E10.014: wow!

Koorts-log

Na twee weken met griep en andere narigheid, kan ik de neiging niet onderdrukken om weer wat te loggen. Genoeg onderwerpen in de afgelopen tijd waarover ik me weer heb lopen te verbazen. Maar ik klim wat uit het griep-dal, dus ik zal al die narigheid en onlogica uit krant en van tv maar links laten liggen. Maar even flink beheersen om mijn gal niet te spuien over de domheid en kortzichtigheid. Ho! Zie je wel, begin ik weer. Ok, ik ga mezelf even dwingen tot positieve gedachten.....ehhh....let op.....ik voel ze komen....ze borrelen op....ja.....nog even....ja....ze komen echt......kreun....puf......hijg.....

Goed dat er genoeg mensen in mijn onmiddellijke omgeving zijn die door hun aanwezigheid mijn vervelende gevoel van dit moment van temperen. De kans dat jij daarbij hoort, omdat je mijn site bezoekt, is wel redelijk groot. Dat vergroot mijn gevoel van plezier om dit te schrijven ook wat.
Ook ben ik blij dat ik niet de enige ben die iets op mijn MijmerMuur heeft gezet. Je kunt ook in je eentje mijmeren als er anderen bij zijn. Of alleen natuurlijk. Hoewel mijmeren met een boel mensen natuurlijk veel leuker is. Toch hebben de meeste van jullie nog niets geschreven, valt me op. Is nadenken en schrijven over leuke en inspirerende dingen moeilijker dan over vervelende dingen? Waarschijnlijk wel. Apart eigenlijk, komt dat door de dagelijkse stroom van ellende waarvan we hebben geleerd om er tegen in moeten zwemmen? Of is het een kwestie van cultuur en opvoeding? Of is het openbaren van leuke gevoelens een brug te ver, net zo moeilijk als je vroeger stamelde en stotterde als je aan iemand vertelde dat je verliefd was?

In Afrika hebben ze een mooi gezegde: "It takes a village to raise a child". Je voedt een kind niet alleen op, je hebt een dorp nodig om een kind op te voeden. Leerkrachten, buren, buurtbewoners, andere kinderen, noem maar op, iedereen voedt mee op. Een kind wordt gevormd door de hele omgeving. Bewust en onbewust. Zo wordt een kind uiteindelijk gevormd tot een volwassene. En dan houdt het niet op natuurlijk.
Wat vind je van een aangepaste versie van het gezegde? Ik zou het gezegde willen veranderen in "It takes a village to live a life".  Je hebt een dorp nodig om te kunnen leven, je eigen leven staat niet los van anderen, het wordt mede bepaald door het leven, door de invloed, van anderen. Dan wel vooral leuke en inspirerende mensen.

Een aha-belevenis voor me, zowaar. Ik geloof dat de echte kunst van het leven misschien daarin bestaat om zoveel mogelijk ratten en/of dwazen te mijden of te negeren. En te leren herkennen natuurlijk. Zou dat het zijn? Het kan bijna niet, zo eenvoudig als het lijkt. Of is het echt zo eenvoudig? Of ben ik nu toch nog wat aan het na-ijlen van de koorts? Jammer dat er niet één waarheid is waardoor we zoveel mogelijk lol in het leven hebben. En gelukkig is die er ook niet. Dan krijg je weer mensen die menen dat ze hun waarheid aan jou moeten opdringen. Of je krijgt in het allerergste geval een Staatscommissie Waarheid & Geluk ;-) Al zou ik daar best wel in willen zitten, geloof ik. Ja, ik hoor het al, jij ook, maar mijn waarheid is natuurlijk van groter belang dan jouw waarheid, he. (geintje, hoor....)
Nu nog leren om me niets aan te trekken van de ratten, dat zou de ultieme geluks-ervaring voor me zijn.

Hm, ik begin me al wat beter te voelen, geloof ik. Al is de koorts nog niet helemaal over. Gelukkig gaat alles door en ik verheug me nu al op het moment dat alles weer begint te malen in mijn hoofd: financiële crisis, het Nieuwe Zaailand, de autoloze zondag, de OV-shit-kaart, de pepernoten-verkoop, de opdeling van België, de rokerscafé's, de achterstelling van nagenoeg alle vrouwen, de hoofddoek-discussie, ontslagen, waterschapsverkiezingen, de opgebroken stoepen en straten, klimaatverandering, de Noord/Zuid-lijn, windmolens op kernenergie, tekorten aan personeel......

Ik verheug me er stiekum echt wat op. Apart, he? Maar nu nog maar even niet. Eerst de koorts maar weg.

(wordt - voor diegenen voor wie ik wil heten - vervolgd)

(11 september 2008)

Water-log

(7 september 2008)

Moest je ook zo lachen om het rapport van de Staatscommissie Deltaplan afgelopen week? Nou, ik wel. Het milieu is tegenwoordig in. Want het is big business, er valt veel geld mee te verdienen. Het schijnt dat de kans groter wordt dat de zeespiegel stijgt, waardoor de kans groter wordt dat we hier af en toe eens natte voeten krijgen.

Ik geloof nooit zo in dit soort voorspellingen, we zijn niet eens in staat om het weer van de volgende dag juist te voorspellen, laat staan dit soort grote veranderingen. En ik word ook altijd wantrouwig als er geld - veel geld - mee te verdienen is. Of het nu gaat om gezondheid of milieu, altijd weten Super en Hieper wel weer de angst van mensen te bespelen.

Maar het allergrappigste vond ik dat het Deltaplan de komende dertig jaar voor een groot deel moet worden gefinancierd uit de aardgasbaten.
Als ik het dus goed begrijp, gaan we dus gas verstoken, waardoor de aarde opwarmt en er meer ijs smelt, daardoor weer de zeespiegel extra rijst en dan gaan wij de opbrengsten van dat aardgas gebruiken om de dijken op te hogen. Geweldige grap. Dat kan alleen maar een Staatscommissie bedenken. Het perpetuum mobile bestaat dus.

Het was volgens mij trouwens handiger geweest om een andere CDA-er,  Eelco Brinkman, voorzitter van die Staatscommissie te maken. Dan had hij als voorzitter van de werkgeversvereniging Bouwend Nederland bij het rapport meteen een offerte kunnen bijvoegen voor al die bouwwerken die weer gemaakt moeten worden. Milieu-vriendelijke bouwwerken natuurlijk, dat spreekt voor zich ;-)

Afijn, gelukkig hoeven we alleen maar de dijken te verhogen en we kunnen gewoon blijven autorijden, vliegen en HD-tv's met ingebouwde neutronen-korrels kopen. Goddank. Want, al moeten we gasmakers op en lieslaarzen aan, dat weekje naar Bali geven we niet op natuurlijk. Arme diersoort zijn we eigenlijk. Arme moeras-bewoners.

Mit dem Wissen wächst der Zweifel. Je zou er bijna pessimistisch van worden. Zou er trouwens een verband bestaan tussen het aantal uitgebrachte Staatsrapporten en het aantal recepten voor antidepressiva? Het zou me niets verbazen. Want ook antidepressiva zijn big business natuurlijk. Moet echt eens onderzocht worden. Door een Staatscommissie natuurlijk.

Zo. Hopelijk heb je geen beginnende dip door dit stukje, maar zie je de grap er ook van in. Met mij gaat het in elk geval goed, mocht je daaraan twijfelen. En niet naar omstandigheden. Het gaat gewoon goed. Al heb ik me wel voorgenomen om me te laten omscholen tot dijk-bewaker. Daar zit wel brood in de komende jaren.

(wordt - ondanks mijn hydrofobie - vervolgd)

(08-08-08)

Verwarrings-log

(4 augustus 2008)

Het schijnt dat na je puberteit je hersencellen beginnen af te sterven met ongeveer 50.000 per dag. Het betekent dat sinds mijn vorige verjaardag er zo'n twintig miljoen hersencellen zijn verdwenen. (Overigens is het wetenschappelijk nog onduidelijk of er nieuwe cellen bijkomen.) Hopelijk is het niet voor iedereen te merken. Het zou in elk geval wel een verklaring kunnen zijn, waarom ik me steeds gelukkiger begin te voelen ;-)

De een heeft er wel wat meer last van dan de andere, denk ik. Zo las ik vorige week in de Volkskrant dat een oud schip uit 1958, de SS Rotterdam, is opgeknapt als hotel, congres- en uitgaanscentrum. Het is betaald door een woningcorporatie en het doel is dat dit schip een spilfunctie krijgt in een wijk in Rotterdam. De kosten waren begroot op 25 miljoen euro, maar uiteindelijk bleek het 175 miljoen euro te kosten. De directeur van Woonbron, de woningcorporatie, ene meneer Kromwijk - onthoud die naam, hij wordt nog eens minister van Financiën - reageerde als volgt: "Maar geef mij één voorbeeld van een groot project waar geen sprake is van faal-kosten."
Geweldig woord, "faal-kosten". 150 Miljoen euro faal-kosten. Benoemd en dus verklaard. Dit vormt de basis voor een hele nieuwe bladzijde in Van Dale. Faal-kosten, faal-manager, faal-relatie, faal-tijd, faal-richting (voor als je per ongeluk een fietser doodrijdt, "Edelachtbare, het kwam door de faal-richting", vrijspraak volgt), faal-weer, faal-fallus (als je teveel gedronken hebt, ik hou nu eenmaal van alliteraties), faal-hypotheek (als ze je bankstel en tv komen ophalen, "Ja, buurvrouw, dat komt door mijn faal-hypotheek".), afijn, vul maar aan. Wie nog een mooiere weet, mag hem mailen.
Als ik dit soort dingen lees, begin ik ze toch echt wel wat te missen, die hersencellen van de afgelopen 30 jaar (600 miljoen!). Het aparte is dat ik zo'n man ook nog stilletjes bewonder, wat een lef, hoewel de huurders in Rotterdam en omgeving natuurlijk de prijs betalen. En dat is schandalig. Benieuwd ondertussen naar de komende faal-kosten van het NieuwZaailand-project. Misschien dat ik toch nog teveel hersencellen heb of misschien wel faal-gedachten?

Klein leed ondertussen in Leeuwarden. Verveling sloeg toe in mijn laatste week van de vakantie, ondanks een enkel hoogtepunt. Kwam ook door het warme weer, waardoor ik nergens zin in had. En dan kan een mens de raarste dingen gaan doen, zeker als hij minstens 600 miljoen hersencellen mist. Toen ik taart en croissantjes bij de Hema haalde voor de nieuwjaarsviering, zag ik op de kassabon "Bewaar uw bon. Ruilen/terugbrengen binnen 30 dagen". Taart dus. En croissantjes dus.

Een mens met meer hersencellen verbaast zich, lacht eens in zichzelf en haalt de schouders erover op. Ik dus niet. Dit keer niet in elk geval. Ik wilde een mooi telefoongesprek op mijn log met de Hema over het ruilen van taart. Kortom, na wat uitproberen, was ik in staat om een telefoongesprek op te nemen. Dit was het resultaat, je moet op het rechter van de drie knopjes drukken:



Hulde aan de mevrouw van de klantenservice, van wie ik naam maar heb weggelaten. Het lijkt ook wat op een slechte imitatie van een aardig radio-programma. Maar ik moest het gewoon een keer doen. Verwarring door de warmte? Echt wel.
In elk geval is het goed dat ik weer begonnen ben met werken. Vier weken vakantie is toch wel lang. En die warmte...pffff.

O ja, die iemand is Bouwe dus en Paul, nog eventjes geduld, ik kom het boek binnenkort langsbrengen.

(wordt - uiteindelijk toch wel weer - vervolgd)

Stop-log

(10 juli 2008)

Wel grappig, de paar reacties die ik van jullie tot nu toe heb gehad op dit treur- & zeur-logje van me. Leuk dat jullie het lezen, dat doet me goed. Ik blijf me afvragen of ik hier mee moet doorgaan of niet, de twijfel blijft. Aan de andere kant, er zijn zoveel dingen die we eigenlijk niet moeten doen, maar toch doen. Omdat we mensen zijn. Gelukkig wel.
Iemand vond het wat melancholisch, wat zwaarmoedig. Ik weet niet of het zo is, misschien komt het omdat het voor mij een spiegel is, deze schrijverij, een anti-these. Ik herken mezelf er niet zo in, in melancholie. Misschien komt het door het late tijdstip waarop ik deze stukjes schrijf, vaak rond of na middernacht. Ik citeerde al eerder Elsschot “en ook weemoedigheid, die niemand kan verklaren, maar die des avonds komt wanneer men slapen gaat”.
O ja, ik heb er eens op gelet afgelopen dagen, fietsers lachen toch meer dan automobilisten volgens mij, in elk geval hier in Leeuwarden, tenminste de paar keer dat ik er nu echt op gelet heb. Misschien werd er trouwens wel meer gelachen omdat de zon scheen of het vakantietijd is, wie weet. Misschien komt het wel omdat je fietsers langer en duidelijker ziet. Je moet zelf nog maar eens opletten, echt. Maar natuurlijk blijft een auto een handig ding, dat zal ik niet ontkennen.
Er is trouwens een goede inzending per mail binnengekomen over dat zinneprikkelende verhaal, al weet ik dat op zijn minst één ander iemand het antwoord ook wel wist, maar niet gemaild heeft. Dat boek zal ik na de vakantie langs komen brengen.
Ik ben zelf nog wat geschrokken over het feit dat ik af en toe wat met een giftige pen schrijf. Misschien niet opgevallen, maar dat komt dan omdat ik de volgende dag, direct uit mijn bed, met lichte schaamte, stukken veranderd heb of stukken weggehaald. Niet uit zelf-censuur natuurlijk ;-), maar uit twijfel en beschaving. Of zelf-correctie. Opletpuntje voor me. Of, als je in het onderwijs zit, een leermoment.
Nogmaals, leuk dat jullie het lezen. Bedankt. Na de vakantie ga ik er beslist mee verder.

Als ik je niet meer tref voor die tijd, geniet van de zomer en hoop je snel weer te zien.

(wordt - zeker weten - vervolgd)

 

Oplucht-log

(8 juli 2008)

W.F. Hermans was een optimist. Echt. Ik heb een dag wat aangeklooid, wat gelummeld en tussendoor wat gezapt en viel van de ene verbazing in de andere. Nog vergist ook. Dacht eerst dat AstroTV een parodie was, maar het bleek een echt soort zendtijd-vulling te zijn. Maar er schijnen dus mensen genoeg te zijn die bijna een euro per minuut betalen om per telefoon of webcam advies te krijgen van een medium en tarotkaartlezer. En soortgelijke types. Geweldig. Echt waar. Echt bulderend gelachen. Dit soort cynisme en geldklopperij maakt mijn dag goed. Het was de stroom die het kostte echt waard. Veel mooier dan Monty Python.
Ik weet alleen niet meer zeker of je mensen die dan zo'n betaalnummer ook gaan bellen moet behoeden voor dit soort geldklopperij. Tien jaar geleden had ik er meteen schande van gesproken, had één van mijn toenmalige partijgenoten gebeld om te zeggen dat er wetgeving moest komen tegen dit soort schandalige afzetterij. Maar blijkbaar willen mensen dit. Je ziet het overal om je heen.

En hoewel ik een redelijk sociaal typje ben, valt het me steeds meer op dat er enorme hoeveelheden hulp gaat naar mensen die niet dom zijn en wel een onvoorstelbare puinhoop van hun leven maken door lekker wat aan te leven. En anderen, die buiten hun schuld in de shit terecht komen, kunnen weer geen hulp krijgen. Omdat het geld op is, en dus de zorg. Ik begin daardoor ook erg te twijfelen aan mijn uitgangspunt dat iedereen recht heeft om geholpen te worden voor een tweede en volgende kans. Omdat de hulp aan de we-leven-maar-wat-aan-mensen ten koste gaat van de hulp aan anderen. Voorbeeldje? Moet je een feestganger die zich steeds in een coma zuipt of slikt, na de vierde keer nog wel helpen? Hm, klinkt erg liberaal en wreed en toch ben ik dat niet.

Ander onderwerp dan. De thuiszorg heeft geld-gebrek en neemt geen nieuwe gevallen meer aan. Laten we om te beginnen dankbaar zijn dat we de brandweer nog niet zo hebben georganiseerd als de thuiszorg. Al zal het me niets verbazen dat de boekhouders van rijk en gemeente ook hier de marktwerking zullen invoeren. Ja, particuliere brandweerkorpsen komen er. Brandweer-organisaties moeten inschrijven bij de gemeenten op aanbestedingen brand-bestrijding, er komen analoog aan de zorg-kantoren, brandbestrijdingskantoren, de zgn. bbk's, die de rijkssubsidie gaan verdelen. er komt analoog aan de Zorg-autoriteit - wie heeft dat in hemelsnaam bedacht? - een BrandbestrijdingsAutoriteit. En allemaal onder het mom dat privatisering leidt tot concurrentie en efficiënter en effectiever werken. Bullshit dus.

En ondertussen overal maar managementlagen creëren voor mensen die de publieke zaak dienen voor een veel te hoog salaris. Sowieso worden managers in de meeste gevallen overschat, maar in de publieke sector is het evenwicht tussen functie en beloning van managers soms echt bij de beesten af. Want het wrange is dat er genoeg geld is om alle publieke taken uit te voeren, van thuiszorg en kraamhulp tot het blussen van branden. Alleen het bizarre is dat een aanzienlijk deel van het beschikbare geld wordt verspild aan managers en consultants, welke laatste voornamelijk lucht leveren. Of het eigenlijke werk van de manager doen. Schandalig eigenlijk. Gelegaliseerde vorm van diefstal. Maar blijkbaar interesseert het weinigen. Want we kijken met zijn allen de godganse dag naar AstroTV.

Arme diersoort zijn we. En we schatten onszelf daarbij ook nog zo hoog in.

Zo. Heerlijk. Dat lucht op ;-) Al had het achteraf gezien nog wat venijniger kunnen zijn. Nou ja, oefening baart kunst.

Eigenlijk was ik boos om een andere reden. Ik ben het nu weer kwijt. Heerlijk om het van me af te schrijven. Voor de oplettende lezer waarschijnlijk gezeur om niets. Klopt inderdaad.

(wordt - opgelucht ademhalend en vrolijk - vervolgd)

Etens-log

(3 juli 2008)

"Geef mij een paard en duizend gulden
En koel de nacht om weg te rijden
Uit dit voor mij te tamme land
van vette klei en rechte weiden."

Nog één dagje te gaan en dan vakantie. Ik heb er echt zin in, dit jaar. Al heb ik niet het vervelendste werk, daar ligt het niet aan. Morgen nog even naar Groningen, nog een paar dingen afmaken, bureau opruimen, d.w.z. de stapels papier in mijn kast opstapelen, en dan mijn kamer dicht.
Waarschijnlijk zal ik me net zo gaan gedragen als zo'n zeehondje uit Pieterburen dat wordt vrijgelaten op het strand. Voorzichtig wat om me heenkijken, dan de neus in de wind om de lucht van de zee te ruiken, wat voorzichtig uit mijn houten krat schuifelen en dan......rennen naar de zee en....plons... zwemmen....weg! Zoiets. Lang leve de vrijheid!
Aldus het verhaal van Tom, het zeehondje ;-) Zie je het voor je?

Bijzonder nieuws vandaag dat Betancourt bevrijd is. Nu Aung San Suu Kyi nog. Apart dat het vrouwen zijn, hebben vrouwen toch meer lef dan mannen tegenwoordig? Of zijn ze gewoon standvastiger? Of koppiger, dat kan ook.

Nieuwe domeinnaam is geregisteerd. http://www.managermania.nl is het geworden, uiteindelijk. Deze zomer forum in elkaar flansen, dan nog wat mede-moderatoren vinden, maar dat gaat met dit soort dingen altijd wel vanzelf. Grappig dat je binnen een paar uur de beschikking hebt over een domein en webruimte. Terwijl de deense kronen voor onderweg die ik bij mijn bank moest bestellen pas over een kleine week binnen zijn. (Zou de baas van de ABN ze persoonlijk uit Kopenhagen halen?) Inderdaad steeds meer in de etalage en steeds minder in de winkel, die banken. Steeds meer lucht.

Het wordt wel wat laveren, trouwens. De site moet iets toevoegen en oplossen, niet alleen een beerput opentrekken. Al is het wel heerlijk provocerend om zo publiekelijk over managers te (laten) schrijven. Zonder namen, dat spreekt voor zich. Sommige mensen moeten wel tegen zichzelf in bescherming worden genomen. Ben benieuwd of het gaat lopen. Ik geef me in elk geval twee jaar om er iets leuks van te maken, anders gaat de stekker er uit.

Schrijven is trouwens verslavend. Jammer dat ik hier niet alles kwijt wil en kwijt kan. Ik zou sommige mensen voor hun hoofd stoten en sommigen misschien in verlegenheid brengen. Dat wil ik niet, daar heeft niemand wat aan. Toch nog maar op een voor anderen niet toegankelijke plek op mijn mac - en goed beveiligd - over dit soort dingen verder schrijven. Ik schrijf me op dit moment, voor mijn doen, echt suf.

Het begint voor de horeca wel mooi, mijn vakantie. Morgenavond eerst naar de Mexicaan met ons vieren - de eerste keer rook-vrij eten in een restaurant! - en zaterdag-avond met Paul eten bij Paddy.
Echt volgende week dus een eerste dag nog lopen om wat vet te verbranden, ik ontkom er niet aan op deze manier. Heerlijk, dit soort problemen. Ehhh? Problemen? Niet dus. Zo kom je een tijd nooit in café of restaurant, nu wat teveel naar mijn gevoel.

Ik voel me de laatste tijd eigenlijk veel te relaxt. Niet echt van mezelf gewend. Zwaar tegenstrijdig met drie eeuwen calvinistische cultuur, die ik samen met mijn landgenoten - ongewild - mee-tors. Komt ook omdat ik steeds meer doe wat ik leuk vind in plaats van wat ik van mezelf vind dat ik moet doen. Zowaar, na zoveel jaar gooi ik mijn remmen los? Hm..geen zin om daar over na te gaan denken.

Oh ja, niet vergeten te vermelden, de dichtregels zijn van Leonhard Huizinga.

"Geef mij het blauw der zuiderhemel,
Het barre stof der witte wegen,
De luchten trillend aan de einder
En dan, de laafnis van de regen!..."

(wordt - vanzelfsprekend - vervolgd)

Relax-log

(29 juni 2008)

Nog een weekje werken, dan een maand vrij. Dat is een mooi vooruitzicht. Lekker in mijn eigen ritme leven weer een tijdje, van een uur of tien 's morgens tot een uur of twee 's nachts. Ik heb er zin in. Ik heb weer een stapel boeken verzameld om te lezen, waaronder "De breinmachine" van Mark Nelissen, "De trotse toren" van Barbara Tuchman, "Verborgen agenda's" van Wijnberg, "Leidinggeven aan professionals?" van Weggeman en ik wil in elk geval 2 Haffner-boeken opnieuw lezen. En ik wil nog wat Ludlum-achtigs meenemen naar Denemarken. Je zit dan snel weer op een halve meter boeken om te lezen. Geweldig vooruitzicht, vooral zo 's nachts in mijn eentje wat lezen. Soms begin ik ook te lezen en dwaal met mijn gedachten af naar mensen of gebeurtenissen en kan zo makkelijk een uur met een boek in mijn hand wat mijmeren. En geen letter gelezen dan.
Dat heb ik ook regelmatig als ik een wat langere treinreis maak. Voordat je het weet ben je dan op de plaats van bestemming. Goed dat ik dan niet een auto bestuur, trouwens. Het scheelt heel wat gewonden en doden per jaar, dat ik niet per auto reis. Eigenlijk zouden mijn boek-aankopen door het Ministerie van V&W gesubsidieerd moeten worden in het kader van de terugdringing verkeersongevallen ;-)

Vanavond met Bouwe en deze week nog met Paul even naar een terrasje voor een toost op de vakantie. Naar Paddy natuurlijk, want daar schenken ze dat lekkere Kilkenny. Het nadeel is dat het veel te snel wegdrinkt. Al doe ik het zonder enig schuldgevoel, want ik drink de laatste jaren nauwelijks. Hm...toch weer die zelfbeheersing-afwijking van me. Frappant. Nou ja, ik begin mijn afwijkingen wat te accepteren en zelfs te koesteren. Dat maakt het ook allemaal wat relaxter, het leven. En mijn afwijkingen zijn relatief onschuldig, zeker als ik mezelf met anderen vergelijk, dat scheelt een stuk.

Ik wil komende week nog wel een nieuwe domeinnaam registreren en een begin maken met een nieuwe website. Ik wil een forum bieden aan mensen die last hebben van managers en tips aan elkaar kunnen geven hoe je met vervelende of incompetente managers moet omgaan. Ja, die zijn er. Ik hoor nogal eens wat mensen klagen over hun manager. Ik kan niet oordelen of dat terecht is of niet, maar soms merk je dat mensen er echt door lijden. Of verschrikkelijk boos zijn. En niet weten hoe ze er mee om moeten gaan. Ik heb daar trouwens nauwelijks last van, voor alle duidelijkheid. Het lijkt me wel aardig om voor die mensen eens een forum op te zetten. Kleine moeite, kost nauwelijks wat en erg leerzaam. Ook voor mij. En trouwens ook voor managers, lijkt me. Wel zorgen voor wat reclame via de vakbeweging en zo. Waarschijnlijk kan ik ook nog wel wat inkomsten genereren die het forum moeten bedruipen. Ach, en anders, van die paar euro word ik ook niet armer dan ik nu ben.
Ik was het al eerder van plan, maar dit zijn van die dingen die moeten rijpen. (Dit zijn nou van die dingen waar ik over kan mijmeren als ik een boek in mijn handen heb.) Daarna ga ik nog een paar maandjes twijfelen of ik het wel of niet moet doen. Zo zit ik ook wel weer in elkaar.

Waar ik ook een tijd over kan mijmeren trouwens, zijn die paar aardige mensen die ik sinds afgelopen voorjaar heb leren kennen. Geeft me een goed gevoel. En ok, cf heeft dus ook wel weer zin.

Deze zomervakantie wel nog de knoop doorhakken of ik wel of niet weer op een koor ga. Aan de ene kant geweldig leuk, dat zingen. En leuk om weer andere mensen te leren kennen. Aan de andere kant leg ik me wel weer vast voor een avond in de week. En ik ben niet zo goed in wekelijkse verplichtingen. Komt voor mij wat te dicht in de buurt van het woord "sleur". En optredens voor publiek is ook niet echt mijn ding. Afijn, ik kan de beslissing nog even uitstellen. Gelukkig.

Hmm....weer een boel over niets geschreven, eigenlijk. Is er nog een ander die dit leest? Maakt me eigenlijk geen fluit uit. Zo, maar even een uur flink fietsen om weer wat energie kwijt te raken nu. 

(Wordt, net zoals de Tibetanen, in elk geval vervolgd)

Auto-log

(26 juni 2008)

’t Is weer log-tijd. Zo’n onnatuurlijke drang om te loggen bekruipt me. Het zal aan het weer liggen, of wellicht aan het gebrek aan alcohol. Maar dat laatste zal ik morgen wel inhalen, vrees ik. Hoewel ik er totaal niet tegen kan. Nou ja, soms moet je over je eigen grenzen heen durven te gaan ;-) Klinkt toch wel wat Rambo-achtig, dat laatste.

Eigenlijk heb ik zin om een vinnig en venijnig stukje te schrijven. Maar ik heb eens ergens gelezen dat negatief nieuws mensen wegjaagt. Mensen willen positief nieuws. En gezien het sterk aantal teruglopende bezoekers, moet ik dat nu maar even niet doen, dunkt me.

Deze week wel weer voldoende meegemaakt. Ik heb me alleen voorgenomen om hier niet (teveel) over vrienden en kennissen te loggen. Dat maakt het wat moeilijker. Want ik maak veel leuke dingen mee van anderen, feesten, geboortes, noem zo maar op.

Deze week wel een opmerkelijke reïncarnatie meegemaakt van iemand. Bijzonder, want dat had ik nog nooit meegemaakt. Bleek wel allemaal heel positief te zijn. Geloof ik. Maar zeker weten met zo’n reïncarnatie doe je nooit, natuurlijk. (Zo, cryptischer en vager kan ik het niet houden....) Na de reïncarnatie trouwens niets meer van gehoord, dat is dan wel weer jammer.

Ik ga prat op mijn mensenkennis, maar ik heb afgelopen twee weken geleerd dat ik de plank toch nog wel eens mis sla. En zakelijk interesseert me dat niet zoveel, maar persoonlijk wel, want dat komt echt dichtbij. Al heb ik wel een soort van eigen methode om te checken of mensen (naar mijn maatstaven) integer zijn. Dat is wel makkelijk voor me en bespaart me een hoop gezeur en teleurstellingen achteraf. Zelf slaag ik er natuurlijk cum laude voor, he ;-)  Natuurlijk gaat het om mijn maatstaven, mijn interpretatie en zo en totaal niet wetenschappelijk onderbouwd, dus niet bruikbaar voor anderen. Ik ben er ook van overtuigd dat anderen ook zo een soort van systeempje hebben. Maar misschien zijn anderen nog wel onbevangener. Of nog naïever. Al lijkt me dat laatste bijna ondenkbaar.
Deze week daardoor trouwens nog iemand permanent afgeschreven, uit zelfbescherming he, want diegene bleek toch niet zo integer als ik dacht en hoopte. Met grote spijt, trouwens. Dat weer wel. Nou ja, wie weet wat de toekomst nog eens brengt.

Wat ik bij tijd en wijle ook graag mag doen, is een roddeltje over mezelf de wereld in sturen. Het grappige is namelijk dat mensen wel weer van slechts nieuws over een ander houden. In dit geval over mij, dus. Dit werkt trouwens ook op cf, waar ik toch weer kom. Grappig. Het komt namelijk op een gegeven moment weer bij je terug. Al besef ik me dat het iets zegt over mijn visie op mijn medemens.

Hm...even iets anders, even tijd voor een bekentenis. “I confess” Ik heb geen auto. Zo, dat is eruit. Mensen kijken vaak wat wazig als ik ze vertel dat ik geen auto heb. De meest-gestelde tegenvraag is of ik dan wel een rijbewijs heb. Ja. Dat heb ik. Het is ook geen kwestie van geld. Het is meer dat ik niet graag auto rijd. Mede door een ongeval met een jeep op Bali, zo’n jaar of twintig geleden, waar we een paar keer over de kop sloegen en – gelukkig – de goede kant oprolden, en niet de kant van het ravijn. Een toenmalige vriend van me, ik, een mannelijke en 2 vrouwelijke Hagenezen.
Het is trouwens ook een kwestie van milieu. En omdat we dicht bij trein en bus wonen. En op loopafstand van winkels en het centrum. En omdat er genoeg taxi’s rijden ;-)
Trouwens, het valt me op dat automobilisten niet lachen. Een enkele uitzondering daargelaten. Gerrit Krol schreef “Een Fries huilt niet”.  Boek zal je vast niet gelezen hebben, wie leest er nog dat soort boeken. Analoog daaraan kan je schrijven “Een autobestuurder lacht niet”. Je moet er maar eens op letten. Of ze chagrijnig zijn vanwege het rijgedrag van anderen of vanwege de kosten, weet ik niet.
Het enige nadeel dat je hebt als mannelijke niet-autobezitter is dat je soms niet kunt meepraten op feestjes of dat de Autoweek mij in de wachtkamer van mijn tandarts niet echt kan boeien. Al verwonder ik me wel altijd over de prijzen van de auto’s. En over het feit dat blijkbaar iedereen die prijzen kan betalen.

Ik grinnik wel altijd hardop in mezelf als automobilisten aan het zeuren zijn over de benzine-prijs. “Wow...5 cent duurder....dat je nog in Nederland blijft wonen...?” Dat soort gedachten. Wanneer gaan de eerste Nederlanders naar België verhuizen vanwege de benzine-prijs?

Voordeel is dat ik me op dit punt wel weer kan meten met inwoners van New York. De meeste mensen daar hebben ook geen auto. Domweg omdat ze hem nergens kwijt kunnen. Een bijkomend voordeel is dat ik me – ook daarom - met gemak financieel kan veroorloven om nog maar drie dagen per week te werken. Waarom doe ik dat eigenlijk niet?

Hmm...inderdaad, waarom doe ik dat eigenlijk niet? Waarom niet? Waarom? Daarover moet ik maar eens een andere keer schrijven. Tijd om te slapen.

(wordt - natuurlijk - vervolgd)

Postkunst-log

(22 juni 2008)

Ik hou sowieso van boeken en 2ehands-boekwinkeltjes. Magda had afgelopen week een tweedehandsboek gekocht via het net. Het werd bezorgd in een gewoon pakketje.....met 20 postzegels gefrankeerd, waarvan 14 verschillende postzegels, oude gulden-postzegels ook nog en....allemaal ongestempeld....geweldig! Toch maar even een foto van gemaakt. Hier is ie:



Dit is toch kunst? Het is toch machtig dat je zo een boek verstuurt? Is dit een teleurgestelde postzegelverzamelaar? Hoe meer ik er over nadenk, des te meer hou ik van tweedehandsboeken-verkopers, geloof ik.

(wordt vervolgd)

Relatieve uniciteit

(8 juni 2008)

Mijmer-log

(7 juni 2008)